Ζώα... Φίλοι και ευεργέτες;

 Ζώα... Φίλοι και ευεργέτες; 

 Με την νέα χρονιά έχω στο μυαλό μου πάρα πολλά θέματα τα οποία θέλω να τα εκφράσω σε κάποιους ανθρώπους οι οποίοι αφιερώνουν λίγο απ'τον ελάχιστο χρόνο τους για να παρακολουθήσουν εμάς τους νέους και το αγώνα που έχουμε ξεκινήσει, πιστεύοντας πως κάποτε θα περαστεί το μήνυμα: η νεολαία ΔΕΝ κοιμάται. Βλέπει και κρίνει με τα λιγοστά κριτίρια της, τον κόσμο που την περιτριγυρίζει, μαθαίνοντας από τα λάθη των "μεγάλων" χωρίς, όμως, να τα ξανακάνει η ίδια.

                                                                               
Εν πάσι περίπτωση.... ένα από τα θέματα που σκεφτόμουν ήταν τα ζώα και η συμπεριφορά μας σε αυτά. Όπως μπορείτε να δείτε και εσείς στις δύο εικόνες υπάρχουν δύο εντελώς αντίθετες συμπεριφορές στα ζώα και συγκεκριμένα στα σκυλιά. Στην πρώτη εικόνα βλέπουμε έναν άστεγο άνθρωπο, κάτω από μια κουβέρτα να προσπαθεί να ζεσταθεί χωρίς όμως να αφήνει μόνο του τον σκύλο του. Τον παίρνει αγκαλιά και κοιμούνται μαζί, σαν φίλοι, σαν αχώριστοι φίλοι.
Στην δεύτερη εικόνα βλέπουμε μια ομάδα ανθρώπων να χτυπά με ρόπαλα ένα αθώο αδέσποτο σκυλάκι.
Πείτε μου... Δεν είναι πολύ στενάχωρο. Σε ότι κάνουμε παρασύρουμε και τα ζώα. α)Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη ύστερα απ'την πτώση μας, παρασύραμε όλα τα πλάσματα του Θεού.
β) όταν καίμε τα δάση για να χτίσουμε καταστρέφουμε τις φωλιές τους, πεθαίνουν λόγω ασφυξίας, ή τα καίμε ακόμα και ζωντανά.
Το ξέρω είναι πολύ στενάχωρο, τρομακτικό και άγριο αλλά υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι όπου δεν τους ενδιαφέρει καθόλου η υπόλοιπη κτίση του Θεού, παραμόνο η "πάρτη" τους. Και μετά αποκαλούμαστε άνθρωποι, ακόμα και απ'τον ίδιο το Θεό.
Είναι σε βάρος μας γιατί, ιδίως τα σκυλιά, έχουν πάρα πολλά χαρίσματα. Διαβάστε:

Αυτό που με έβαλε σε σκέψεις για να γράψω αυτό το άρθρο ήταν μια πάρα πολύ στενάχωρη και τρομακτική εικόνα που συνέβει μπροστά μου πριν λίγες εβδομάδες: ένας οδηγός, έτρεχε σε έναν μικρό δρόμο όταν ξαφνικά κάνει στην άκρη κοντά σε ένα κάδο απορριμάτων σαν να ήθελε να πετάξει κάποιο σκουπίδι, αλλά δεν έκοψε καθόλου ταχύτητα με αποτέλεσμα να χτυπήσει ένα αθώο σκυλάκι το οποίο έψαχνε να βρει λίγο φαγητό δίπλα στον κάδο. Ο οδηγός δεν σταμάτησε ούτε τότε. Συνέχισε την πορεία του κάνοντας μόνο μια χειρονομία στον σκύλο.
Τέτοια παραδείγματα βλέπουμε συχνά γύρω μας αλλά μάλλον αδιαφορούμε. Όχι πρέπει να τα βλέπουμε και να κάνουμε ότι περνά απ'το χέρι μας για αυτά τα αθώα πλάσματα, που το μόνο που θέλουν είναι αυτό που θέλουμε και εμείς. Λίγο νερό και φαγητό και όταν τους τα δώσουμε δεν μας ξεχνούν ποτέ....! Ας μην τα λησμονήσουμε λοιπόν...

                                   

"κάνε κάτι"

Γ. Διαμαντής