Αναζητώντας τα χαμένα πρότυπα:

       Μητροπολίτης Σεβαστιανός                                                     

Με αφορμή την συμπλήρωση εκατό ετών από τον αυτονομικό αγώνα της Βορείου Ηπείρου καθώς και των είκοσι από την κοίμηση του μητροπολίτη Σεβαστιανού την Κυριακή 7/12 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση μνήμης και τιμής από την ΣΦΕΒΑ με ομιλητή τον  Μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως κο Ανδρέα. Βρεθήκαμε κι εμείς εκεί έχοντας την ευκαιρία να γνωρίσουμε έναν αληθινό επαναστάτη και αγωνιστή πολύ μακριά από τους σημερινούς καλοταϊσμένους που τελικά υπηρετούν το σύστημα το οποίο τόσο απεχθάνονται. Ο μητροπολίτης Σεβαστιανός κατάφερε να φέρει στην επικαιρότητα ένα θέμα για το οποίο στην Ελλάδα επικρατούσε πλήρης άγνοια. Η τότε κομμουνιστική  Αλβανία έχοντας καταπατήσει  από το 1914 την συνθήκη αναγνώρισης της αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου ασκούσε πρωτοφανείς διώξεις στους Έλληνες κατοίκους. Απαγορευόταν να μιλούν την ελληνική γλώσσα, φυλακίζονταν εάν έκαναν τον σταυρό τους, Εκκλησίες γκρεμίζονταν ή μετατρέπονταν σε αποθήκες και κινηματογράφους, ιερείς ξυρίζονταν και αποσχηματίζονταν… Αυτό που ζητούσε ο Σεβαστιανός ήταν η πολιτεία να στρέψει την προσοχή της στο θέμα και να υπερασπιστεί τους εκεί Έλληνες δεδομένου ότι η Ελλάδα είχε και νομικά το δίκαιο με το μέρος της. Όμως οι λεγόμενοι πατριώτες τον κατηγόρησαν πως άνοιξε ένα ακόμα μέτωπο την ώρα που το όλο ζήτημα αγνοούνταν ενώ οι αριστεροί τον αποκαλούσαν φασίστα και οπαδό της επεκτατικής πολιτικής. Ωστόσο ο αγώνας είχε αρχίσει. Πλήθος ανθρώπων ευαισθητοποιούνταν και έσπευδε να συμπαρασταθεί με συλλαλητήρια και αποστολή τροφίμων και ρούχων στον δοκιμαζόμενο Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου αλλά και προς το κύμα εκείνων που κατάφερναν να διαφύγουν στην Ελλάδα παρά τον συσκοτισμό που επιμελώς  καλλιεργούσαν τα μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί της χώρας. Τον συντονισμό του αγώνα είχε αναλάβει η ΣΦΕΒΑ (Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνα).

Στην μια και μοναδική φορά που κάλεσαν τον μητροπολίτη Σεβαστιανό στην τηλεόραση εκείνος κατάφερε με έναν μοναδικό τρόπο να ξεσκεπάσει την υποκρισία που επικρατούσε από όλες τις μεριές και το κυριότερο, το πέτυχε χωρίς να φωνάζει, χωρίς εμπάθεια ή προσπάθεια να μειώσει τον οποιοδήποτε όσο παράλογα κι αν στεκόταν. Έθετε μονάχα τον πιο αυτονόητο προβληματισμό διερωτώμενος για το πώς εξηγείται να παλεύουμε –και καλώς το κάνουμε- για τα ανθρώπινα δικαιώματα  στην Νικαράγουα και να αδιαφορούμε για τα αδέλφια μας. Κι όμως γι αυτήν τη πολύ εύλογη απορία του μισήθηκε τόσο πολύ από κάθε πλευρά του πολιτικού κατεστημένου της εποχής.

Έτσι πέρασαν είκοσι χρόνια κι ακόμη κυριαρχεί η ίδια υποκρισία. Οι δήθεν υπερασπιστές της πατρίδος με τους φλογερούς τους λόγους κάθε μέρα με τις πράξεις τους αποδεικνύουν πως για το μόνο που αγωνίζονται είναι ο προσωπικός τους πλουτισμός. Από την άλλη οι αυτοαποκαλούμενοι εκπρόσωποι της κοινωνικής δικαιοσύνης και της επαναστατικότητας κάθε μέρα καταπατούν οποιαδήποτε έννοια πατρίδας έχει απομείνει. Είναι πράγματι συνεπείς με την ιδεολογία τους αλλά θα πρέπει να διαλέξουν και έναν από τους δύο ακόλουθους τίτλους- προσδιορισμούς της –προσωπικότητας τους: Εκείνον του ηλιθίου ή εκείνον του μεγαλύτερου προδότη στην ελληνική ιστορία. Γιατί πώς αλλιώς εξηγείται να αδιαφορεί κανείς για την συρρίκνωση της πατρίδας του; Ή ηλίθιος είναι που δεν αναρωτιέται για το πως θα χωρέσει αυτός και συναγωνιστές του σε μια Ελλάδα μισή  ή προδότης αφού ήδη έχει μεταφέρει τα κέρδη του από τα ψέματα που μας πουλάει σε κάποια τράπεζα του εξωτερικού ενώ κι ο ίδιος είναι σε ετοιμότητα για να εξαφανιστεί με την πρώτη ευκαιρία…

Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους όπως ο μητροπολίτης Σεβαστιανός πιο πολύ από ποτέ σήμερα. Κυρίως όμως έχουμε ανάγκη από την στοιχειώδη λογική. Ας τον ακούσουμε κι ας τον αφήσουμε να μας μεταδώσει την μοναδική αγάπη του για τον άνθρωπο σε μια εποχή που ο καθένας μας ζει στον δικό του αυτισμό.

https://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=FP_IxwtWXj4

                                                                                                                Γ.Β.